مثلا عید

آقا یوسف: گوساله‌ها! چطور دست میرغضبشان را می بوسند! چه نعمتی حرام شده و آن هم در چه موقعی! راوی: نان بزرگی بود، با خشخاش روی خط نان نوشته بودند: تقدیمی صنف نانوا به حکمران عدالت گستر. راوی: در شهر هم مثلا عید...

ما را به نیمه یِ پر لیوان چکار ! 

این باقی، سمّی ست که پیشتر خورده اند،

ساقی تمام کن قصه را که رو شده است

آنان که خراب تو بودند مرده اند! 

+ شین نون، بعضی وقتا چیزای خیلی خوبه می‌سراید و می‌خواند. 

مثلا عید...

قاعدتا خنیاگر، مطرب هم محسوب میشه! ولی اگر( " آنکه می‌گوید دوستت دارم ، خنیاگر غمگینی است،  که آوازش را از دست داده است") درست باشه چی؟ 

- (عشق را ای کاش زبان سخن بود!) این هم بُعدی دیگر از ماجرای ملفوف و پیچیده ی ِ حال حاضر است. 

ای کاش عشق را زبان سخن بود! اگر می‌بود چه می‌گفت؟ قطعا حرف‌های خوشحال‌کننده ایی نمی‌زد،قطعا.

 

 

 

 

مثلا عید...

+ من هیچ وقت از تنهایی شاکی نبودم و نترسیدم! ++ در خیلی شرایط بحرانی‌تر و تنهاتر از الان، تنها بودم و نترسیدم . +++ خیلی ماها بوده حتی در بلاد کفرستان، تنها بودم ولی نترسیدم از تنهایی . ++++ دیشب ولی مثلا عید...

یک وقتایی قرار است نشود، بالا بیایی پایین بیایی، هر وری بری، قرار نیست بشود . 

وقتی اینطوره دیگه سعی و تلاشم بی فایده است . نمی شود . 

+ در این بین، در وسط بودن ها و شدن های فراوان، یک چیز که نمی شود آنچنان لطمه وارد میکند که انگار هیچ اتفاق خوبی نیفتاده . همه چیز تحت تاثیر همان نشدنه است . همه چیز . 

شاید مدل این نشدن ها این طوریه، که تر و خشکو باهم می سوزونه اونم سوختگی درجه اول! 

 

مثلا عید...

فلک کار خود را کرده است ، نوشته است آن که باید شود، 

تو خود، غم مخور! 

بی راه می روی، 

سعی ات را نکن، کج راهی است کور سو! 

آن‌ها که برفته‌اند، سخت پشیمانند . 

 

 

مثلا عید...